Street Vendor

Karamihan sa kamaynilaan at mga karatig lunsod ng Metro Manila pangkaraniwan na nating makikita ang mga street vendor, lalo na ang mga tinitinda nilang mga street food like fish ball,squid ball, kikiam, balut, penoy, at kung ano ano pa.! Isa ito sa mga hanapbuhay ng ilan nating mga kababayan na di pinalad na makahanap ng regular at maayos na trabaho.
At isa rin sa madaling hanapbuhay ang pagtitinda ng mga pagkain tulad ng simpleng food cart sa lansangan. Karamihan man sa kanila ay di nagbabayad ng buwis sa ating pamahalaan, pero may malaki rin na naitutulong ang mga ito sa ating ekonomiya dahil isa rin sila sa bilang ng mga maliliit na negosyante ng ating bansa or ang tinatawag sa economics na "sole proprietorship" it means pagnegosyo na pagaari ng iisang tao lamang in one time. Kabawasan din ito sa unemployment ng ating bansa, di ka man makapagtrabaho sa isang magandang kompanya na pinangarap mo, or di ka man pinalad na makapag abroad, may kakayahan ka namang mag negosyo maliit man basta maayos, malinis, magandang serbisyo and eventually makikilala at dadami ang iyong prospective customer o ang iyong target market. Sapat narin ito para mairaos ang pang-araw-araw na pangangailangan ng pamilya at sa ganitong negosyo nakakasisiguro ka na hawak mo ang oras mo at less strees dahil ikaw ang boss kumpara sa ikaw ang empleyado na may boss na tumitingin sayo oras-oras. Maliban dito masasabi ko rin na diskarte ito ng ating mga kababayan para sila ay kumita ng pera at di man kalakihan ay pwede na rin, at masasabing income din ito para mabuhay. Hanga ako sa mga Pilipinong tulad nila na patuloy na lumalaban sa hirap ng buhay at di nagiisip ng kalamangan sa kapwa, patas silang lumaban para mabuhay, di tulad ng iba na gumagamit ng dahas para mabuhay, di tulad ng iba na kailangan manloko para mabuhay, at ang malupit ang iba nagnanakaw sa kaban ng bayan para mabuhay..at para masunod ang mga luho sa katawan at para angat sa lipunang ginagalawan. Kaya ako proud ako sa mga street Vendor sa ating bansa, sagabal man sila minsan sa kalye, pero maayos parin at dapat ikarangal ang kanilang hanapbuhay.

Posted by: Lakbay Lansangan